Aktualności

Kategorie tematyczne

EventyPrawo spółekPodatkiPrawo gospodarczePrawo pracyPrawo cywilne

Mikrorachunek – w jakich przypadkach jest obowiązkowy?

Mikrorachunek jest nowym narzędziem, które według inicjatywy ustawodawcy ma ułatwić płacenie należności podatkowych z tytułu 3 podatków: podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT), podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) oraz podatku od towarów i usług (VAT).. W dniu 1 stycznia 2020 r. każdemu podatnikowi został przypisany indywidualny rachunek bankowy, na który należy przelać należne środki. Podobne rozwiązanie obecnie funkcjonuje choćby w przypadku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne (ZUS) przez płatników.

Zmiana polega na tym, że obecnie płacimy podatki tylko na jeden numer konta, który zawsze pozostaje aktualny na terenie całego kraju. Rachunek pozostaje ten sam, jeżeli zmienimy adres zamieszkania, miejsce prowadzenia działalności, nazwę naszej działalności czy zmianie ulegnie nasze nazwisko czy właściwość miejscowa urzędu skarbowego.

Obowiązek dokonywania płatności z tytułu CIT, PIT i VAT na mikrorachunek funkcjonuje od 1 stycznia 2020 r. Od tego dnia zapłata podatku może nastąpić przy użyciu indywidualnego numeru konta. Co istotne, nie decyduje data powstania zobowiązania podatkowego, a jedynie sam moment dokonywania płatności. Przykładowo – jeżeli płacimy zaległy podatek PIT za listopad 2019 r. (który powinien być odprowadzony do 20 grudnia 2019 r.), to obecnie powinniśmy skierować przelew na mikrorachunek.

Z mikrorachunków korzystać powinni zasadniczo wszyscy uczestnicy polskiego systemu podatkowego:

  1. przedsiębiorcy indywidualni,
  2. wspólnicy spółki cywilnej,
  3. spółki prawa handlowego,
  4. osoby fizyczne, które nie prowadzą działalności gospodarczej – gdy np. wykazują niedopłatę PITu w zeznaniu rocznym.

Numer indywidualnego rachunku jest generowany automatycznie. Nie jest on przyznawany w drodze decyzji urzędu skarbowego, nie potrzeba również składania żadnych wniosków. Jego sprawdzenie zajmuje dosłownie kilka sekund.

Na mikrorachunek składa się m.in. nasz identyfikator podatkowy – NIP lub PESEL. Należy podać odpowiedni numer w zależności od tego, jaki jest nasz status podatkowy:

  1. PESEL – dla osób, które nie prowadzą działalności gospodarczej,
  2. NIP – dla przedsiębiorców i spółek.

Jeżeli nie masz żadnego z tych numerów – np. jesteś cudzoziemcem – płatności należy dokonać jak dotychczas, tj. na ogólny rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego, podając przy tym numer dowodu identyfikującego (np. nr paszportu).

Mikrorachunek należy wygenerować przy użyciu następującej platformy internetowej udostępnionej przez Ministerstwo Finansów: https://www.podatki.gov.pl/generator-mikrorachunku-podatkowego/ Jest to jedyna możliwość uzyskania własnego numeru konta. Zapewne w Internecie funkcjonują już strony podszywające się pod tą platformę, zatem radzę zachować czujność i weryfikować, czy w wygenerowanym rachunku pojawił się nasz NIP czy PESEL.

Wygenerowanie mikrorachunku jest bezpłatne. Oczywiście jak przy wielu innych nowościach prawnych, tak również w tym przypadku oszuści próbują wzbogacić się na niewiedzy podatników. Wobec tego wszelkie listy czy maile z żądaniem zapłaty za przyznanie rachunku należy zignorować.

Przy dokonywaniu płatności za pomocą mikrorachunku należy dokładnie opisać, jakiego rodzaju podatku ona dotyczy. Przykładowo w tytule przelewu można wpisać – „PIT za 01 2020, NIP: XXXXXXX”. Jeżeli nie zdefiniujemy naszego przelewu w dostateczny sposób, urząd skarbowy zaliczy naszą płatność na zobowiązanie, które jest najstarsze.

Dodać należy, że mikrorachunek jest generowany tylko na potrzeby dokonywanych przez nas płatności. Jeżeli natomiast przysługuje nam zwrot podatku, to urząd przeleje nam środki na wcześniej wskazany przez nas numer konta, np. w przypadku przedsiębiorców indywidualnych w formularzu rejestracyjnym CEDIG-1.

Warto dokładnie to podkreślić – mikrorachunek obejmuje tylko płatności z tytułu CIT, PIT i VAT. Inne należności podatkowe, jak np. podatek od spadków i darowizn czy podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC) należy uregulować na dotychczasowych zasadach – czyli na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego. O właściwości urzędu decyduje najczęściej miejsce naszego zamieszkania lub miejsce wykonywania działalności gospodarczej. Z kolei aby sprawdzić numer konta urzędu, najlepiej sprawdzić go na oficjalnej stronie Krajowej Administracji Skarbowej, pod tym linkiem: https://www.gov.pl/web/kas/rachunki-bankowe-urzedow-skarbowych-obowiazujace-od-1012020-r

Również podatek od nieruchomości czy podatek rolny należy płacić w tradycyjny sposób, na konto wskazane w decyzji wydanej przez wójta, burmistrza lub prezydenta urzędującego w naszej gminie.

Ostatnim wyjątkiem są następujące należności podatkowe, które także należy regulować w tradycyjny sposób:

  1. PIT - przy korzystaniu z karty podatkowej,
  2. VAT-14 - wewnątrzwspólnotowe nabycie paliw silnikowych,
  3. VAT w imporcie.

Jak zatem widać, wprowadzone rozwiązanie w pewien sposób może uprościć opłacanie podatków, szczególnie dla przedsiębiorców. Warto jednak mieć na uwadze, że nie obejmuje ono wszystkich należności podatkowych. Oczywiście zastanawiać się można, czy rzeczywiście założenia ustawodawcy uzasadniały wprowadzenie omawianych zmian – zwłaszcza przy coraz inteligentniejszych systemach bankowych, które już dawno uniemożliwiały zapłatę podatku „zwykłym” przelewem. Niemniej jednak, czas pokaże, czy rzeczywiście to rozwiązanie będzie udogodnieniem dla podatników.

radca prawny Bartosz Szrama

Materiał filmowy